Bycie pełnomocnikiem Komitetu Wyborczego, to bardzo odpowiedzialna funkcja. Wiadomo ile się z tym wiąże obowiązków i jaka spada na barki pełnomocnika odpowiedzialność. To funkcja zaufania publicznego. Zazwyczaj więc powierza się ją osobom odpowiedzialnym, pracowitym, uczciwym i godnym zaufania.

Niewiadomo jakież to zalety intelektu czy też inne znamiona przydatności spowodowały, że to właśnie Adam Kwaśniak stał się głównym faworytem Józefy Szczurek-Żelazko to tego stopnia, że uczyniła go swoim plenipotentem na powiat brzeski. Swoim plenipotentem, a nie żadnego Komitetu Wyborczego, bo wszyscy zapisani na listy wyborcze kandydaci mają tyle do gadania, co kiedyś chłopi pańszczyźniani w dobrze funkcjonującym folwarku. Plenipotentem na gminę Brzesko został z kolei zamianowany Janusz Filip, o którym do tej pory nikt jako działaczu PiS nie słyszał. Nie słyszeli chyba nawet najbardziej ideowi i od wielu lat udzielający się w szeregach tej partii działacze. Brak jakichkolwiek zasług nic nie znaczy i nie przeszkadza, wobec faktu, że z jakichś powodów znalazł łaskę w oczach Józefy Szczurek-Żelazko.

Wykorzystując pozycję ulubieńca swojej protektorki Józefy Szczurek-Żelazko, sympatyczny starszy pan Adam Kwaśniak, nagle zaczął się zachowywać jakby diabeł w niego wstąpił, jakby po tych wyborach świat miał się już skończyć, jakby już potem nie potrzebował kompletnie nikogo. Swoich partyjnych kolegów – nanych od lat działaczy Prawa i Sprawiedliwości poprzestawiał dzieci w przedszkolu. Można powiedzieć, że wręcz upokorzył, bo ludzie przecież jednak nie są aż tak niezorientowani i widzą co sie dzieje.

Na pierwsze miejsce do powiatu wstawił po prostu swoją córkę Olgę. Jak jaśnie panisko z czasów saskich. Nikt nie słyszał, żeby ta niewiasta cokolwiek zrobiła dla powiatu czy też gminy Brzesko, żeby się jakoś udzielała społecznie, żeby choć cokolwiek zrobiła, albo przynajmniej udawała, że coś robi. To jednak w niczym nie przeszkodziło, żeby wiceprzewodniczącą Rady Powiatu w zakończonej właśnie kadencji, panią Justynę Wójtowicz-Woda spuścić na czwarte miejsce na liście, a wieloletniego radnego gminnego i sołtysa Jadownik – największej, bo liczącej ponad pięć tysięcy mieszkańców miejscowości (większej niż niejedna gmina), organizatora wielu koncertów patriotycznych i słynnego Biegu Tropem Wilczym, łaskawie na trzecie miejsce. Jedyną zaletą Olgi Kwaśniak-Cieślik jest fakt że jest córusią swojego tatusia, a tatuś jest faworytem posłanki Józefy Szczurek-Żelazko i plenipotentem na caluśki powiat brzeski. Tatuś kocha swoją córusię i postanowił jej dać w prezencie stanowisko w radzie powiatu. Kaprycho takie ma i kto plenipotentowi zabroni?! Żaden mu tu nie kiwnie, bo odczuje to dziwnie. On nikogo nie straszy, on po prostu bezczelnością go gasi.

Tupet i bezczelność wręcz ostentacyjna i w gruncie rzeczy po prostu wulgarna. Zwyczajne pokazanie fucka nie tylko swoim kolegom, dzięki którym w ogóle cokolwiek znaczy, ale również wyborcom. Potraktował partię jak własny biznes, i postanowił dorobić klucze otwierające drzwi do władzy. Zaryzykował i pojechał po bandzie. Uznał, że jak wstawi córkę na pierwsze miejsce, to wybór będzie formalnością, bo przecież wyborcy nie używają rozumu, tylko głosują na jedynki jak wytresowane małpki. Może tam ktoś się i skrzywi, pogadają sobie po domach, nazwisko się skompromituje, ale cel będzie osiągnięty: najpierw do rady a potem kto wie? Może dalej tą samą bezczelną metodą na fotel starosty. „Nie pójdę, nie pójdę, zaprę się o ścianę, póki dla swej córci stołka nie dostane”. Daj kurze grzędę, a ona na to: wyżej siędę. Grunt to się nie wstydzić, zacisnąć szczękę, przymrużyć oczęta i z kamienną poker face przeczekać. Zwycięzców się nie krytykuje i wszyscy będą cicho siedzieć, a władza zostanie.

Jest prawdą, że faktycznie w poprzednich wyborach, osoby zajmujące czołowe  miejsca na listach zdobywały mandaty. Ale prawda jest też taka, że te osoby miały czołowe miejsce na listach, bo po prostu były najbardziej rozpoznawalne i były autentycznymi liderami. Tak więc były jedynkami na listach bo były liderami i wygrywały wybory nie dzięki temu że były jedynkami na listach, tylko że miały uznaną pozycję w społeczeństwie. Jedynka była tylko takim formalnym uznaniem tej pozycji.

O sobie samym nie zapomniał i wstawił się skromnie na jedynkę w okręgu nr 2 w mieście. Syna Pawła Adama Kwaśniaka na 2 w Brzesku okręgu nr 3 obejmującym Jadowniki, Okocim i Porębę  Spytkowską, mimo tego, że ten syn mieszka w mieście. Początkowo miał być trójką, ale pan dr Tadeusz Zych z Jadownik, który był planowany na dwójkę, zrezygnował z zaszczytu bycia chłopem pańszczyźnianym na folwarku rodziny Kwaśniaków, i tym samym Kwaśniak Junior awansował.

Dobrze że Adam Kwaśniak nie posiada więcej progenitury, bo pewnie wszystkich by powstawiał i mielibyśmy w Brzesku Miejską Radę Kwaśniacką, czyli „rodzinkę na swoim” (folwarku). Nie przyszło mu do głowy, że mógłby sie posiłkować ciotkami i kuzynami. Co za niedopatrzenie.

Posłanka Józefa Szczurek-Żelazko, też prawdopodobnie uwierzyła w swoje boskie chyba posłannictwo bo zachowuje się niczym jakaś caryca Katarzyna. Nikogo się o nic nie pyta, mianowała swojego plenipotenta Adama Kwaśniaka, który oszołomiony takim strumieniem łaski, hasa niczym baranek wypuszczony z zagrody. Swoich wybrańców oznacza na plakatach napisem „popieram, poseł na Sejm Józefa Szczurek-Żelazko”. To chyba ma oznaczać jakąś konsekrację. Rządzi siew naszym mieście i powiecie, jak prawdziwa caryca, chodź sama mieszka w Mystkowie za Nowym Sączem. Ciekawe, że tam gdzie mieszka, nie miesza i nie napuszcza ludzi na siebie. Pycha kroczy przed upadkiem.

W mieście pojawiła się nowa atrakcja turystyczna, czego tak bardzo pragnie Janusz Filip, kandydat Józefy Szczurek-Żelazko na burmistrza Brzeska –  ogromniasty plakat … „to jest plakat na miarę naszej pychy”. Zajmuje całą ścianę Kwaśniakówki. Warto podejść i zrobić sobie pamiątkowe zdjęcie na tle tego dziwowiska – symbolu pychy i zadufania. Po wyborach będzie można tym plakatem nie tylko jedną psią budę obłożyć na zimę, ale wręcz całą psiarnię. Gdyby zapobiegliwy tata pokrył dach Kwaśniakówki tym plakatem, wówczas córka byłaby widziana z kosmosu i może nawet ufoludki by ją wybrały na królową kosmosu. Nie musiałaby swoich ambicji ograniczać do rady powiatu.

Tylko pozostali kandydaci z list PiS w coraz marniejszych nastrojach. Zorientowali się, że zostali wpuszczeni w kanał. Nie wykazali sie refleksem jak pan doktor Tadeusz Zych i nie wycofali na czas. Teraz działa już psychologia: prawo zaangażowania i konsekwencji. Pieniądze zmarnowane, bannery porobione i porozwieszane, głupio się wycofać. Trzeba zacisnąć zęby i udawać że jest fajnie, choć jest żałośnie.  

Wszystko w rękach wyborców. To ostatecznie oni zdecydują, czy zgadzają się na takie pełne pogardy traktowanie, czy też pokażą Kwaśniak Family i ich Proketorce,  wszyscy wiemy doskonale jaki gest.

Kalendarz wyborczy ruszył na dobre. Zarejestrowane zostały Komitety Wyborcze, zaczęło się polowanie na kandydatów żeby skompletować listy wyborcze, które właśnie zostały (po ciężkich bojach) zarejestrowane. Poznaliśmy pierwszych kandydatów do foteli wójtów, burmistrzów i prezydentów miast. Teraz czeka nas kilka tygodni intensywnej kampanii. Emocji bez wątpienia nie zabraknie. 

PiS sprawując samodzielne rządy przez dwie kadencje, na zadbało o ewentualnego koalicjanta. Teraz widać dramatyczne skutki, które rujnują życie polityczne i sprowadzają Polskę do poziomu Białorusi. Jak się to mówi: „huzia na Józia”. Wszystkie drogi: drogi lewe, bezdrożne drogi  i trzecie drogi, zeszły się na jednej drodze i na pełnym biegu walą na czołówkę z PiS. Na poziomie centralnym emocje po wszystkich stronach konfliktu zostały rozpalone do takiego stopnia, że praktycznie nie ma szans na jakiekolwiek opamiętanie. 

Rzeczywistość samorządowa rządzi się jednak (na szczęście) innymi prawami niż polityka centralna. Samorządowcy podkreślają że nie są politykami, tylko właśnie samorządowcami. Zajmują się gospodarzeniem na swoim terenie, rozwiązują konkretne sprawy, starają się, żeby gmina czy powiat stawały się lepszym i bardziej przyjaznym miejscem do życia.  Praca w samorządzie wymaga pewnej dojrzałości, żeby swoich politycznych poglądów, do których przecież każdy ma prawo, nie przenosić na codzienne relacje ze współpracownikami czy kolegami radnymi z innych klubów. Największym nieszczęściem jakie się może przydarzyć samorządowi, to wtrącanie się do społeczności lokalnych polityków centralnych, którzy traktują gminy i powiaty jak domeny swoich iście feudalnych wpływów. Taki „centralny” polityk albo politykessa, która nawet nie mieszka na tym terenie, przyjeżdża do gminy, wymachuje rękami, nikogo się o nic nie pyta, podejmuje jednoosobowo decyzje według własnego widzimisię i rozstawia paluchami po kątach lokalnych działaczy niczym chłopów pańszczyźnianych na swoim folwarku. Dokonuje „namaszczenia” swoich faworytów nie pytając się lokalnych działaczy co o tym sądzą. Jesteś swój chłop (jesteś mój chłop). Taka jest smutna i żenująca rzeczywistość w tych samorządach, gdzie politycy wtrącają się w życie lokalnych społeczności. Wszyscy „centralni” politycy, niezależnie od partii którą reprezentują,  mają jedną wspólną cechę: żadnego szacunku dla lokalnych działaczy. 

W takim lokalnym środowisku oczywiście nie ma żadnych tajemnic, więc wieści niosą się lotem błyskawicy (ubogacone odpowiednim komentarzem) i wszyscy wszystko wiedzą. Nie ma lepszego sposobu żeby skutecznie i na długo zniechęcić do zapisywania się do jakiejkolwiek partii politycznej.  Ludzie mają swoją  godność i nie  każdy ma ochotę być popychadłem jakiegoś politykiera. 

Najważniejsze siły polityczne zapowiadają zgłoszenie swoich kandydatów na stanowiska wójtów, burmistrzów i prezydentów miast. Prawo i Sprawiedliwość na przełomie roku również ogłosiło, że tam gdzie ma to jakiś sens wystawi swoich kandydatów, lub w niektórych samorządach nie wystawi swoich, tylko poprze tych kandydatów, którzy mają szanse na zwycięstwo, a ich program będzie zgodny z oczekiwaniami mieszkańców a PiS będzie gotów pod takim programem się podpisać. 

To dosyć rozsądne podejście do sprawy, ponieważ oszczędza się siły i środki na wdawanie się w bezsensowną walkę wyborczą której nie można wygrać. Poza tym łatwiej po wyborach nawiązać współpracę. Atutem każdej osoby chcącej odnieść sukces w działalności publicznej, nie jest szukanie sobie wrogów na siłę i budzenie niechęci, ale wręcz przeciwnie – szukanie consensusu i porozumienia. To świadczy o dojrzałości i daje szanse na sukces nie tylko wyborczy, ale przede wszystkim w dalszej działalności przez kolejne lata po wyborach. Rzeczywistość samorządowa jest dużo bogatsza niż te kilka partii pochłoniętych plemienną wojną i żenujących zapasach w kiślu urządzanych w Sejmie. Przy odrobinie dobrej woli, w samorządzie można się bez problemów porozumiewać i wspólnie całkiem nieźle rozwiązywać lokalne sprawy. 

W Brzesku, zarówno w gminie jak i w powiecie, współpraca radnych PiS i radnych z innych, niepartyjnych klubów, przebiegała bardzo pozytywnie. W powiecie przedstawicielka radnych PiS Pani Justyna Wójtowicz-Woda – radna z bardzo dużym doświadczeniem samorządowym, sprawuje funkcję Wiceprzewodniczącej Rady Powiatu i współpraca układa się naprawdę bardzo dobrze. W Gminie Brzesko współpraca również układa się pomyślnie. Co prawda, początek nie zapowiadał się dobrze, a niektórzy rozgrzani radni PiS usiłowali w Radzie Gminy wprowadzać karykaturę Sejmu, w którym mieli odgrywać rolę „totalnej opozycji”, ale nie było szans utrzymać takiej sytuacji, bo w dłuższej perspektywie bardziej to szkodziło szukającym na siłę sztucznych problemów, niż burmistrzowi, który po prostu nie dał się wciągnąć w tę dziecinadę. 

Trzeba przyznać, że to tych początkowych trudnościach, współpraca ułożyła się już znacznie lepiej. Lokalni działacze Prawa i Sprawiedliwości uznali, że zdecydowanie lepiej jest współpracować niż wojować. To bardzo szybko pokazało, że jak się nie pozwoli na  sterowanie politykom, którzy chcą prowadzić ich rękami swoje gierki, to efekty mogą być naprawdę  bardzo dobre. Obecne sukcesy gminy Brzesko są osiągnięciem nie tylko Burmistrza, ale również Rady Miejskiej jako całości. Nawet najlepszy burmistrz nie mógłby dokonać wiele, jakby musiał cała energię zużywać na bezsensowne użeranie się z radnymi o byle co, co niestety było na porządku dziennym w poprzedniej kadencji. Polityka, również ta gminna, to gra zespołowa. 

Zgodnie uchwalane były więc ostatnie budżety, a następnie równie zgodnie podejmowane uchwały o udzielaniu burmistrzowi absolutorium z ich wykonania i w konsekwencji uchwały o udzieleniu wotum zaufania. Byłoby dziwne, gdyby radni nie udzielili absolutorium burmistrzowi, który wykonał w całości budżet zgodnie z tym co rada wcześniej ustaliła, bo to by oznaczało, że radni nie ufają samym sobie. Tak więc w wielkim politycznym świecie trwała brutalna wojna plemienna, a w Brzesku zdrowy rozsądek i wzajemny szacunek. Rada Miejska w Brzesku mogłaby Sejmowi PR udzielić lekcji godnego zachowania. Tylko czy w tej instytucji, która czasami przypomina małpi gaj, ktoś chciały słuchać i uczyć się?

Większość liczyła się z faktem, że Prawo i Sprawiedliwość może wystawić swojego kandydata choć radni Prawa i Sprawiedliwości nie mają powodu uskarżać na współpracę z obecnym burmistrzem, bo ich wnioski są uwzględniane i w miarę możliwości realizowane bez problemów. Jest kilka osób mających zarówno duże doświadczenie samorządowe, jak i wypracowaną solidną markę jako działacze Prawa i Sprawiedliwości na naszym terenie. To wśród nich upatrywany był ewentualny przyszły kandydat lub kandydatka do wyścigu o fotel burmistrza, gdyby partia uznała, że w  Brzesku dzieje się źle i ona wystawi lepszego kandydata.

 Jakież więc zaskoczenie, kiedy kandydatem, ni z gruszki ni z pietruszki, ogłoszony został pan Janusz Filip – człowiek który nie jest znany z żadnej dotychczasowej publicznej działalności ( a przynajmniej nic o tym szerzej nie wiadomo). Czyżby już w PiS nikogo bardziej rozpoznawalnego nie było? Dla wielu w ogóle było zaskoczeniem, że pan Janusz Filip jest członkiem PiS, bo nigdy nigdzie nie było go widać w tym charakterze. Dla wielu bardzo zasłużonych członków PiS również jest to spore zaskoczenie, że to właśnie pan Filip będzie frontmanem ich partii, a oni sami będą koniami pociągowymi jego bojowego rydwanu. Spowodowało to sporą konfuzję i konieczność robienia dobrej miny do kiepskiej gry. Nie można przecież publicznie przyznać, że tak naprawdę jest się „swoim, tzn. moim chłopem” jakiegoś polityka, który ich zdanie ma w miejscu gdzie plecy kończą swą szlachetną nazwę. Taka jest brutalna prawda, ale przyznać się nie wypada, więc zaciskają zęby aż do bólu szczęk. W każdym razie po takim numerze, prawdopodobnie już żaden człowiek mający jakąś pozycję lokalnym środowisku, do PiS się raczej nie zapisze. Tak więc pierwszy cel polityczny został osiągnięty, tylko czy aby na pewno o to chodziło? 

Co najmniej kilka osób odmówiło kandydowania do Rady Miejskiej z listy PiS nie ze względów politycznych, tylko właśnie z tego powodu, że kandydowanie z listy PiS oznacza, że kandydat publicznie popiera Janusza Filipa na stanowisko burmistrza Brzeska, co absolutnie nie jest zgodne z zapatrywaniem tej osoby. Obecny burmistrz się sprawdził i twierdzenie że Janusz Filip będzie lepszy, nie jest przekonujące, a osoby które odmówiły, nie chciały swoim nazwiskiem wspierać tego kandydata wystawionego przez PiS. To nie jest mój kandydat – mówiły i dziękowały za propozycję. 

Obecna kadencja była przepełniona dziesiątkami inwestycji. Cała gmina zamieniła się w jeden wielki plac budowy. Niezależnie od tego czy ktoś lubi czy nie lubi burmistrza Tomasza Latochę, musi przyznać ten oczywisty fakt. Dość powiedzieć, że na progu kadencji, obejmując obowiązki obecna ekipa (burmistrz i radni) zastali gminę Brzesko na 180 miejscu w prowadzonym przez prestiżowe Pismo Samorządu Terytorialnego  WSPÓŁNOTA rankingu Sukcesu Ekonomicznego Miast Powiatowych. Po upływie ponad pięciu lat ciężkiej wspólnej pracy wszystkich radnych i Burmistrza, gmina na 314 powiatów znajduje się na 7 miejscu w Polsce. Ten sukces nie wziął się z niczego. Jesteśmy w absolutnej czołówce w Polsce. Niczego nie musimy się wstydzić, wręcz przeciwnie – Brzesko może być i jest przykładem do naśladowania przez inne samorządy. 

Burmistrz Brzeska, Tomasz Latocha uhonorowany został Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości. To odznaczenie państwowe ustanowione zostało 15 czerwca 2018 roku, jako wyraz szacunku dla osób, które położyły szczególne zasługi w służbie Państwu i społeczeństwu. Odznaczenie nadawane było przez Prezydenta RP z własnej inicjatywy, na wniosek Prezesa Rady Ministrów, ministrów, kierowników urzędów centralnych oraz wojewodów, osobom żyjącym, które, między innymi poprzez pełnienie nienagannej służby publicznej, oraz aktywną działalność zawodową i społeczną, przyczyniły się do odzyskania lub umacniania suwerenności RP, w tym w szczególności budowania wspólnoty obywatelskiej Polaków i poczucia tożsamości narodowej, oraz budowania dobrobytu gospodarczego RP.

Burmistrz Tomasz Latocha od początku swojej kadencji, która rozpoczęła się właśnie w stulecie odzyskania przez Polskę niepodległości – zgodnie z deklaracją wygłoszoną podczas zaprzysiężenia na urząd burmistrza – konsekwentnie dąży do rozwoju gminy na każdym polu i stara się, wspólnie z całą Radą Miejską, do budowania gminy przyjaznej mieszkańcom, będącej dobrym i przyjaznym miejscem do życia. Temu służą wszystkie działania podejmowane przez samorząd; remontowane są kolejne drogi, w trosce o rozwój przyszłego pokolenia są modernizowane szkoły, rozbudowuje się i modernizuje istniejącą infrastrukturę sportową, buduje w kolejnych miejscowościach nowoczesne sale sportowe, co roku, w okresie zimowym, na Placu Kazimierza rozkładane jest na trzy miesiące sztuczne lodowisko.  Codzienna, ciężka praca całego zespołu jest wyrazem takiego prostego patriotyzmu dnia codziennego, patriotyzmu w działaniu.

Z osobistej inicjatywy burmistrza Tomasza Latochy zapoczątkowane zostało zadedykowane seniorom naszej gminy wydarzenie pod nazwą Senior Party. Imprzeza organizowana na znanym z niepowtarzalnego klimatu Ranczu Pasja, od razu spotkała się z entuzjastycznym przyjęciem i przebojem wpisała się na stałe do kalendarza imprez i mimo faktu, że wydarzenie w tym roku zorganizowane zostało dopiero po raz drugi, a więc ma bardzo krótką historię, to chyba nikt sobie nie wyobraża, że w kolejnych latach miało by go nie być.

W każdym miesiącu ma miejsce jakaś ciekawa imprez. Dodatkowo praktycznie w każdym sołectwie i osiedlu organizowane są lokalne festyny, gdzie lokalna społeczność może się spotkać, porozmawiać, potańczyć i ogólnie w przyjemnej atmosferze spędzić czas. Wszystkie te imprezy są wspierane przez władze gminy.

Prowadzona jest też konsekwentnie polityka krzewienia wartości patriotycznych i promowania osiągnięć kultury zarówno materialnej jak i niematerialnej naszej społeczności. 

Odpowiednio zaaranżowane zostało Rondo Armii Krajowej, całkowicie odnowiono Pomnik Ofiar Bombardowania Pociągu na Słotwinie, odnowiono cmentarze wojskowe z okresu I Wojny Światowej w Brzesku i Szczepanowie. Konsekwentnie, nie szczędząc środków, odnawiane są nadgryzione zębem czasu kapliczki i figury będące świadectwem kultury materialnej przeszłych pokoleń.

Z inicjatywy burmistrza wydany został też śpiewnik „Chwalcie łąki umajone”, w którym zebrane zostały pieśni maryjne, jakie tradycyjnie zwykło się śpiewać w czasie mających długą tradycję majówek. Śpiewnik wydany na kredowym papierze, zilustrowany zdjęciami kapliczek znajdujących się na terenie naszej gminy, jest w posiadaniu wielu rodzin. Wszystko to podyktowane troską, o zachowanie dorobku materialnego i duchowego naszej społeczności.

Codzienna praca, w tym również pokonywanie wielu trudności, związanych z bezprecedensowym „zamknięciem życia” w okresie pandemii. Wyzwań z którymi nie musieli się mierzyć poprzednicy, więc nie było wypracowanych na taką okoliczność żadnych procedur postępowania i często trzeba było samemu te procedury wymyślić i wdrożyć, została doceniona przyznaniem przez Prezydenta RP Medalu Stulecia Odzyskanej Niepodległości. Podczas wtorkowej uroczystości Burmistrz Brzeska otrzymał medal jako jeden z pięciu osób. W tej grupie było tylko dwóch samorządowców. Odznaczenie zostało wręczone podczas uroczystości Święta Wojska Polskiego, które miały miejsce w Krakowie, gdzie po wcześniejszej Mszy Św. w Katedrze na Wawelu, na Placu Matejki o godz. 11.30 odbyła się uroczystość wręczenia odznaczeń, a następnie apel poległych i salwa honorowa.

Burmistrz Tomasz Latocha podkreśla, że cechą lidera jest umiejętność jednoczenia ludzi, bo tylko wówczas społeczność może się rozwijać. Należy zawsze szukać tego co łączy i na tym się koncentrować, a nie wyszukiwać, często na siłę, sztucznych problemów i podziałów. Dotyczy to zarówno kierowania nawą państwową, jak przewodzenia społecznościom lokalnym: poszczególnym miejscowościom, czy też społecznościom gminnym. Członkowie każdej społeczności mają różne poglądy, sympatie i antypatie polityczne i trzeba to uszanować. Żyjemy to razem i powinniśmy się szanować, bo tylko w ten sposób możemy żyć w zgodzie i wspólnie pokonywać trudności i realizować nawet bardzo ambitne zamiary i plany.

W czasach, kiedy po 123 latach niewoli odradzała się Rzeczpospolita, jej Ojcowie Założyciele: Józef Piłsudski, Roman Dmowski, Wincenty Witos, Ignacy Jan Paderewski czy Ignacy Daszyński, mimo czasem bardzo poważnych różnic jakie ich dzieliły, potrafili się zjednoczyć i działać wspólnie dla dobra odradzającej się Ojczyzny. Potrafili swoje własne dobro i cele poświęcić dobru Ojczyzny. Taki sposób myślenia bardzo mi odpowiada, bo też uważam, że dobro publiczne jest najważniejsze. Jeżeli ktoś zdecydował się poświęcić służbie publicznej, to właśnie tym powinien się kierować. Jeżeli ktoś chce dbać w pierwszym rzędzie o własne dobro, to powinien się poświęcić działalności gospodarczej i w ten sposób się realizować. Nie ma w tym nic złego, to też jest przecież jakaś forma patriotyzmu. Ja zajmuję funkcję burmistrza Brzeska i dla Brzeska będę pracował z wszystkich sił do ostatniego dnia swojej kadencji. Co będzie potem, zobaczymy, jak pokieruje los. W każdym razie odchodząc z tej funkcji chcę mieś spokojne sumienie i przekonanie, że zrobiłem wszystko co mogłem w najlepszy możliwy sposób, żeby gmina Brzesko przy mnie dobrze się rozwijała.

_

foto: Krzysztof Wasyłek

Podczas sesji 28 czerwca br. radni miejscy jednogłośnie udzielili burmistrzowi Brzeska Tomaszowi Latosze absolutorium za wykonanie gminnego budżetu w 2022 roku. Jak zawsze przy podejmowaniu uchwał dotyczących absolutorium z wykonania budżetu, głosowanie zostało poprzedzone odczytaniem opinii Regionalnej Izby Obrachunkowej oceniającej sprawozdanie podsumowujące realizację tego budżetu. Skład orzekający Kolegium RIO podkreślił, że przy realizacji budżetu za 2022 zostały spełnione wszelkie wymogi ustawy o finansach publicznych.

Pozytywną opinię sformułowała także komisja rewizyjna wnioskująca o udzielenie absolutorium. Zanim radni przystąpili do głosowania nad absolutorium, burmistrz przedstawił raport o stanie gminy za rok 2022, w którym ujęte były wszystkie inwestycje większego i mniejszego kalibru zrealizowane w ubiegłym roku. Wiele z nich to efekt prowadzonej od początku kadencji polityki zrównoważonego rozwoju gminy.

W głosowaniu nad wotum zaufania i absolutorium dla burmistrza uczestniczyło 18 radnych i wszyscy uczestniczący w tym dniu w sesji Ray Miejskiej w Brzesku, zarówno przy podejmowaniu uchwały o udzieleniu absolutorium z wykonania przez burmistrza budżetu za rok 2022 jak i będącej konsekwencją pierwszej uchwały, uchwały o udzieleniu burmistrzowi wotum zaufania byli jednomyślni.

Po podliczeniu głosów na sali obrad rozległy się oklaski. Tomasz Latocha za każdym razem od początku obecnej kadencji otrzymuje od radnych 100-procentowe poparcie dla swoich działań.

Udzielenie wotum zaufania jest naturalną konsekwencją udzielenia absolutorium z wykonania budżetu. Burmistrz, mając rozeznanie zarówno w potrzebach gminy jak i finansowych możliwościach, co roku przygotowuje projekt budżetu, który przedstawia radnym.  Od początku kadencji jest to projekt, w którym widać troskę o każde sołectwo i o każdą część miasta. Co roku kolejne zadania, począwszy od tym drobnych, a skończywszy na niezwykle ambitnych o których się mówiło od lat i na mówieniu się kończyło. Radni po dyskusjach na wszystkich komisjach przyjmują przedstawiony projekt, dokonując w nim najczęściej jedynie drobnych zmian i uzupełnień, bo projekt zazwyczaj uwzględnia wszystko to, o czym się przez cały rok mówiło i nie jest wielkim zaskoczeniem. Gdyby więc nie udzielili wotum zaufania za precyzyjne wykonanie wszystkich zadań przewidzianych w budżecie który sami uchwalili, to by oznaczało, że nie udzielają wotum zaufania samym sobie.

Burmistrz Tomasz Latocha obejmując swój urząd, od początku deklarował, że nie traktuje tego zaszczytnego stanowiska do budowania własnej chwały, tylko jako miejsca służby dla wszystkich mieszkańców, że ma świadomość, iż wybory w sposób naturalny rozbudzają różnego rodzaju emocje, niekoniecznie pozytywne. Jednak kiedy opada kurz powyborczych zmagań, nadchodzi czas ciężkiej pracy, bo dobra przyszłość buduje się w codziennym, nie zawsze medialnie atrakcyjnym, trudzie. Tak zawsze było, jest i będzie. W jednym z udzielonych wówczas wywiadów, odpowiadając na pytanie dotyczące współpracy z radnymi, którzy nie są z popierających go klubów, powiedział, że będzie dążył do współpracy, bo nie ma czasu ani ochoty na marnowanie energii na jałowe kłótnie. Trzeba przyznać, że słowa dotrzymał, i mimo początkowo trudnego okresu, nie dał się sprowokować, nie puściły mu nerwy i nie wszedł na wojenną ścieżkę z nikim, nawet jeżeli spotykał się z próbami robienia z Rady Miejskiej karykatury Sejmu, gdzie jałowe dyskusje i bezsensowne bicie piany jest żenującą codziennością, której musimy być – na nasze nieszczęście – codziennie świadkami. Radni miejscy również przekonali się, że o wiele lepiej i skuteczniej jest współpracować, podejmować wspólne decyzje i realizować je dla dobra mieszkańców gminy, niż kłócić się tylko dlatego „że jest się z opozycji’. Przecież radni miejscy, tak jak wszyscy mieszkańcy naszej gminy, są członkami tej samej społeczności. Znają się, uczestniczą w tych samych imprezach, spotykają się na co dzień w różnych sytuacjach życiowych. Zdecydowanie łatwiej jest żyć, będąc w zgodzie, niż wyszukiwanie sobie na siłę problemów. To – cytując klasyka – „oczywista oczywistość”. Po kilku latach, radni przekonali się, że bicie piany i rozbłyskiwanie na sesjach pod adresem burmistrza, różnego rodzaju, nie zawsze wysokiego lotu filipikami jest trochę żenujące i „szkoda czasu i atłasu” na takie dziecinne zachowanie, bo jest wręcz przeciwskuteczne. No i bardzo słusznie. To świadczy, że radni są jednak osobami poważnymi i nie dają się nakręcać. Przecież można mieć swoje odmienne poglądy polityczne, a równocześnie na gminnym podwórku zgodnie współpracować nad rozwiązywaniem naszych wspólnych spraw z troską i odpowiedzialnością.

Samorządowi tej kadencji przyszło pracować w wyjątkowo trudnych czasach. Burmistrz i radni musieli się zmierzyć z wyzwaniami jakich nie doświadczali ich poprzednicy. Czas bezprecedensowego „zatrzymania” gospodarki i całego życia społecznego ze względu na covid-19, następnie wojna na Ukrainie i największe w okresie powojennym wyzwanie logistyczne związanie z przyjęciem ogromnej liczby uchodźców, i jeszcze na dokładkę gwałtowny wybuch inflacji nie widzianej w takim rozmiarze od czasów osławionej balcerowiczowskiej transformacji. Z tym wszystkim trzeba sobie było poradzić. Można by się oczywiście było kłócić i skakać sobie do oczu, tylko w czym by to pomogło? Co byśmy zyskali, gdybyśmy do tych wszystkich nieszczęść, dołożyli jeszcze wzajemną nienawiść?

Na szczęście w naszej gminie to się nie stało – zarówno burmistrz jak i wszyscy radni stanęli na wysokości zadania i wspólnie pracowali, nad znalezieniem możliwie najlepszych rozwiązań dla piętrzących się trudności. To jest właśnie cecha ludzi dojrzałych. Możemy się różnić, ale jak trzeba się zabrać do roboty, bo bida na horyzoncie, to nikt nie strzela dziecinnego focha forever, tylko po prostu pomaga na ile tylko może. Radni mają swoje niełatwe obowiązki, które powierzyli im mieszkańcy, udzielając właśnie tym osobom swojego zaufania w czasie wyborów. Nikt nie obiecywał, że będzie łatwo i przyjemnie, ale też nikt nikogo nie zmuszał na siłę do bycia radnym. Mieszkańcy oczekują współpracy i wyników, a wszelkiego rodzaju kłótnicy nie mają pozytywnego odbioru.

W imieniu radnych podziękowania i gratulacje złożyła burmistrzowi przewodnicząca Rady Miejskiej Maria Kądziołka, która między innymi powiedziała: – Składając gratulacje, wiążemy nadzieję z tym, że wysiłek Pana burmistrza, zastępcy burmistrza i Pani skarbnik, jak również wszystkich pracowników Urzędu Miejskiego, jednostek organizacyjnych, Miejskiego Ośrodka Kultury, spółek gminnych, owocować będzie także w kolejnych latach, bowiem zrealizowane teraz inwestycje będą służyć kolejnym pokoleniom mieszkańców naszej gminy. Udowodnił Pan, że jest burmistrzem skutecznym, potrafiącym realizować projekty, podejmować śmiałe decyzje, starającym się jednoczyć, a nie dzielić. Miniony rok, już jako kolejny, był rokiem szczególnym, w którym wszyscy zostaliśmy poddani wielkim próbom – solidarności, pomocy, otwartych serc. Życzymy wytrwałości oraz pełnej realizacji zobowiązań i oczekiwań mieszkańców miasta i gminy Brzesko. 

Można powiedzieć, że to krótkie podsumowanie jest wręcz perfekcyjne. Efekty zgodnej współpracy burmistrza, radnych, oraz wszystkich jednostek organizacyjnych gminy, które wprowadzają w życie podjęte decyzje, czyli powodują  że „słowo staje się ciałem” będą służyć obecnym i kolejnym rocznikom i pokoleniom mieszkańców naszej gminy. Warto mieć w nich swój udział i zapisać się w naszej lokalnej historii jako osoba, która je tworzyła niż krytykowała.

–

foto. Brzesko.pl